De verhalen van mantelzorgers

We zijn druk bezig om nieuwe verhalen van mantelzorgers te verzamelen en hopen deze dan ook binnenkort hier te kunnen delen.
Het 1e nieuwe verhaal is hieronder te vinden.

De moeder van Lex Leenen stierf thuis in Malden.

Speciaal opgeleide vrijwilligers van de VPTZ Thuis Waken Rijk van Nijmegen stonden haar in de laatste dagen bij. ‘Zij gaven ons de rust die we nodig hadden.’

Wat was er aan de hand?
‘Mijn moeder, 90+, had verschillende levensbedreigende aandoeningen die verergerden waarna ze bedlegerig werd. Een verblijf in een hospice was niet mogelijk, dus moest er 24-uurs zorg komen.’

Hoe is het contact met de VPTZ in gang gezet?
‘De verpleegkundige van thuiszorgorganisatie Malderburch gaf aan dat de VPTZ bestaat. Zij legden het contact en er kwam een coördinator voor een gesprek. We spraken door wat er nodig was en al heel snel kreeg ik het bericht dat er iemand kwam bij mijn moeder.’

Wat deden de mensen van de VPTZ?
‘Ze deed wat er nodig was: hulp bij de toiletgang of het natmaken van de lippen. Verder waren ze er gewoon; klaar om te helpen.’

Wat betekende de zorg van de VPTZ voor jullie?
‘Heel veel. Voordat ze bedlegerig werd, was ik vaak bij mijn moeder. Dat gaat als je niet oppast, ten koste van je eigen leven. Ik ben heel druk, onder meer met een eigen bedrijf. Het was moeilijk om mijn moeder alleen te laten, want natuurlijk was ik ongerust als er niemand bij haar was. Toen mijn moeder niet meer uit bed kwam, was er 24-uurs zorg nodig. De vrijwilligers van de VPTZ en zorgverleners maakten het verschil. Het was heel fijn dat ze ons konden ontlasten. Hun aanwezigheid gaf ook rust voor mijn moeder. De vrijwilligers van de VPTZ gaven ons het gevoel dat onze moeder in goede handen was. Deze mensen hebben verstand het levenseinde.’

Hoe kijk je erop terug?
‘Heel goed. De aanwezigheid van betrouwbare en ervaren mensen gaf ons de rust die we nodig hadden.’